kar beyazının ortasında bir baba

sırtında canım gökyüzü

nereye gider hiç hiç anlamadım

kar’ın karanlığına göz alışmaz

vicdan dayanmaz

en kar’lı ve uzun gecelerde

eskimoların çocuk gökyüzleri

böyle konur mu çuvala

diye baktım baktım

bütün gece

yok böyle bir çuval yok böyle gitmeler

bu gök kubbenin ana’sını ağlatanlar

ne diyeyim size

çığ düşmüş

çökmüş yürek ortasına

ananın ahını

süt kesermiş

babanın ah’ı ah ki

ah

————————————–

adı konmuş

Gökyüzü Muhharrem

bir varmış bir yokmuş

ve tarih 6.02.”2014”

yazıyorum utanarak

karlı en uzun geceden

tarihe bir çığ düştü

çocuğu ile süt hakkı arasına

girenleri

affetmek yaradana mahsustur

nuran barengi